De winkelman.

Voor iedereen die met frisse moed weer eens een gezellig dagje gaat winkelen.

Hoewel ik er normaal gesproken niet van hou om de verschillen tussen man en vrouw te benadrukken, ontkom ik er dit keer niet aan. Het hele “vrouwen komen van Venus en mannen komen van Mars” is natuurlijk totaal uitgemolken. Er zijn toneelstukken over bedacht, comedy sketches over ten tonele gebracht, boeken over geschreven en waarschijnlijk meer columns over gepubliceerd dan dat er überhaupt mensen zijn op deze wereld. En toch is er één onderdeel van dit man-vrouw verschil waar ik altijd een beetje om moet grinniken: de winkelman.

De winkelman is er in twee soorten:

1. De bankzitter

Dit is eigenlijk het meest gewillige exemplaar van de twee. Schoorvoetend loopt de bankzitter met vrouwlief mee de winkel binnen. Waar de vrouw zich meteen op de overvolle rekken met kleding of andere snuisterijen stort, start de bankzitter ook onmiddellijk zijn zoektocht. Naar een zit plek, welteverstaan. De meeste winkels zijn, tot mijn grote verbazing, helemaal ingesteld op de bankzitter. Alsof winkeleigenaren het fenomeen van onvrijwillig mee winkelende mannen al sinds jaar en dag kennen. Je herkent het vast: je loopt de winkel in en ziet een eenzame stoel of bank. Jij schenkt er nauwelijks aandacht aan, maar voor de bankzitter is dit de hemel op aarde. Er rest hem niets meer dan neerploffen, af en toe opkijken en (met frisse tegenzin) “ja” of “nee” roepen. Overigens zijn bankzitters niet alleen blij met een stoel of bank. Ook met een klein, leeg hoekje van een kledingstellage kunnen zij uit de voeten. Dit is dan ook de reden dat wanneer jij met je neus tussen de leuke truitjes en broeken snuffelt, je ineens kan stuiten op een verdwaalde winkelman die -zich verontschuldigend- op zoek gaat naar een nieuwe stek.

2. De buitenman

Dit type man krijgt nog nèt geen fysiek allergische reactie bij het binnengaan van een winkel. Nee, de buitenman krijg je voor geen goud mee naar binnen. Voor een observatiestudie is de buitenman waar entertainment. De buitenman moet zichzelf namelijk zien te vermaken. Vaak zie je de buitenman met geveinsde interesse door de etalageruiten van willekeurige winkels turen. Na al vijf keer langs de dichtstbijzijnde winkels te hebben geijsbeerd, wordt er een blik geworpen op het horloge. Vaak gevolgd door een diepe zucht en het besef dat dit nog wel even kan duren. Bepakt en bezakt met tassen (en geloof me, dat zijn vaak geen aankopen van de man zelf) gaat de buitenman dan toch ook maar op zoek naar een plekje om even uit te rusten van deze nu al zware dag. Strategisch positie bepalend en uitzicht op de winkel houdend, ploft ook de buitenman -indien mogelijk- neer. Zo, nu is het kwestie van puur uithoudingsvermogen.

En dit is dus precies waarom ik altijd moet grinniken als dit tafereel zich aan mij voorbij trekt. De ongelukkige uitdrukking op het gezicht van de winkelman is zowel tragisch als vermakelijk. Net zoals de half gelukkige, half geërgerde blik van de vrouw die zelf dan maar de keuze heeft gemaakt voor dat te gekke jurkje. Je zou denken dat men leert van dit soort ervaringen, maar niets is minder waar. De volgende keer gaat het namelijk precies hetzelfde. En de keer daarna, en de keer dáárna én de k… Je begrijpt me vast. Terwijl ik eigenlijk denk dat niemand er rouwig om zou zijn als dit winkelen een gelijke sekse activiteit zou zijn. Maar dan wordt het voor de toeschouwer wel een stuk minder amusant.

“Lekker zo samen even een dagje eruit, hè schat?”