De afluisteraar.

Voor alle medeluistervinken.

Degenen die mij kennen, weten dat ik hart voor taal heb. Ik geniet ervan zoveel mogelijk vergeten woorden uit het stof te halen, word enthousiast van een goede zinsopbouw en huil een beetje van binnen wanneer een als-dan fout mijn oren of ogen bereikt. Niet al te extreem hoor. Gewoon zoals wanneer je met je blote voet op een legoblokje stapt. Of zoals wanneer je je elektrische knopje stoot. Al moet ik toegeven dat ik nogal eenzaam in kamp "elektrisch knopje" ben en ik het compleet afleg tegen de "telefoonbotje" aanhangers. Enfin: ik ben een groot taalliefhebber. (Mocht je toevallig benieuwd zijn naar mijn aller-, allerlievelingswoord: dat is "desalniettemin". Of "gniffelen". Ik blijf natuurlijk een twijfelaar. Maar wellicht zat je totaal niet op deze informatie te wachten. In dat geval: sorry! Anders: graag gedaan!)

Genoeg zijpaden genomen voor vandaag. Waar dit verhaal over gaat, is over mijn fascinatie voor nieuwe woorden en uitspraken. Laat ik beginnen met opbiechten dat ik de categorie straattaal buiten beschouwing laat. Telkens wanneer ik probeer de taal van de jeugd te begrijpen, kom ik van een koude kermis thuis.

Klink ik nu als een oma?

Ja.

Vind ik dat erg?

Zolang het niet gepaard gaat met de fysieke gesteldheid en/of rimpels die bij de leeftijd van een oma horen: nee.

Goed, daar gaat 'ie.

Ik zat in de trein lekker mee te luisteren met de gesprekken van anderen.

Schend ik daarmee de privacy van mijn medereizigers?

Ja.

Is het té vermakelijk om me dat te laten weerhouden van het luistervinken?

Absoluut!

Ongegeneerd dwaalde mijn oor door de coupé, op zoek naar het gesprek waarvan ik het liefst alle afleveringen - of zelfs alle seizoenen - achter elkaar wilde beluisteren. Waar ik op sommige dagen getrakteerd word op sappige dateverhalen (soms op een detailniveau waardoor ik liever even vooruit gespoeld had) of spannende werkperikelen, was het aanbod vandaag karig. Bij gebrek aan beter, richtte ik mijn oor dus maar op de twee jonge meiden achter me die zonder oortjes en mét geluid door TikTok aan het scrollen waren.

Het eerste wat me opviel was de korte aandachtspanne die ze bezaten, want zelfs de ultrakorte TikTok fragmenten keken ze niet af. Wel voorzagen ze de flitsen van video's uitgebreid van commentaar. Snoeihard en meedogenloos. Net toen mijn aandacht begon te verslappen, riep een van de meiden: "Dit is echt kankerschattig!"

Huh?

Oké.

Kankersch...

Wát zei deze meid precies?!

Ik was totaal in verwarring. Ik wist niet of ik heel hard moest lachen of juist heel hard moest huilen. Het zit namelijk zo: naast het feit dat ik nogal een uitgesproken mening heb over schelden met het woord "kanker" (als je raadt of die positief of negatief is, ga je door voor de koelvriescombinatie), was ik eigenlijk nog niet eens zeker of er momenteel überhaupt gescholden werd. Wat ik wel zeker wist, was dat de taalinflatie bij deze meid was ingeslagen. Bij deze meiden, moet ik zeggen, want ik hoorde geen gesputter van het lijdend voorwerp haar sidekick.

Verwoed probeerde ik mijn gedachten te ordenen. Ik ken het woord "kanker" namelijk slechts in twee contexten. Ofwel het gaat om de ziekte, ofwel het wordt gebruikt als scheldwoord. In het laatste scenario zou de beste meid dus gescholden hebben om uit te drukken hoe schattig de zingende kat of nieuwe schoonheidsroutine die TikTok haar voorschotelde was. Schelden en het woord "schattig" zijn in mijn ogen zo verenigbaar als pasta en appelmoes. Dat gáát gewoon niet samen. Neem dan de andere context. Hoewel ik zelf grootgebruiker ben van superlatieven als "mega", "super", "heel" of "zó", heb ik woorden als "tering" of het Brabantse "godverdomme" (Da's godverdomme schattig, nie?) nooit geadopteerd. Noem me tuttig, maar ik kan dit type woorden taal-technisch gewoon niet met het woord "schattig" rijmen. De tering is niet schattig, net zoals kanker allesbehalve schattig is.

Denkend aan waar het heengaat met de wereld, stap ik de trein uit.

Vlak voor me loopt een bejaard stel dat verliefd naar elkaar kijkt.

Ik smelt zo'n beetje.

Dit is zó k.............

P.S. Geintje natuurlijk.

P.P.S. Dit was wel echt zó megasuperschattig!